La navidá especial

Llevantose rutiando y con un saboruzu amargu na boca del chicolate con pastes que tomare depués de la cena. Tenía ardor d´estómadu y alcontrábase mal. Pero taba contentu porque yera´l meyor día del añu, el día esperáu por él durante los otros trescientos sesenta y cuatru. Calzó les botes negres que, talamente, paecíen de paramilitar, los pantalones y la chamarra bermeyos y salió del cuartu. Llegó a la cocina y preparó un bon almuerzu compuestu de pasteles de mora y miruéndanos, tarta mazana y una xarrona enforma grande de chicolate. Bebía paparaos mientres y cayíen pela barba blanca como la nieve virxen dos ríos negros que díben-y a xuntase nel focicu y formaben una gota que-y aterrizaba nel bandullu onde se-y taba formando una mancha con aspeutu de nube de turbón. Acabáu l´almuerzu llevantose, garró la escopeta que tenía detrás de la puerta, la canana enllena cartuchos, punxo´l gorru, tamién bermeyu, y salió pala cai en direición a la corte. Taba frio y nevaba como yera vezu neses feches asina qu´entainó´l pasu. Llegó a la corripa y garró la llista de los neños malos mientres preparaba´l trinéu. Esti añu diben tener una navidá mui especial.